27. Dziewiętnastowieczna suknia!?

...ten zielony sweter Dorcas! - pokazałam dziewczynom język.
-Lilka, ty trollico! - Dori rzuciła we mnie poduszką.
-I kto to mówi? - dzielnie złapałam poduszkę i odrzuciłam ją w stronę przyjaciółki.
-Hej... Żeby tak bez nas? - spytała z udawanym oburzeniem Rose, ale nie zdążyła powiedzieć nic więcej, ponieważ poduszka trafiła ją w twarz.
-O rzesz wy! - odrzuciła ją w stronę Ann.
-Hej, dziewczyny, robimy sojusz co? - rzuciła w kierunku bliźniaczek.
-Zespół blondynek... - zachichotała Angela.
-Oczywiście! - krzyknęła Aurora, szczerząc swoje ząbki.
I tak właśnie zaczęła się bitwa na poduszki. Wszędzie leciało pierze, wszystkie śmiałyśmy się na cały głos, i to tak, że nawet raz przyszedł do nas prefekt, aby nas uciszyć.
  I w ten właśnie sposób zaprzyjaźniłyśmy się z nowymi współlokatorkami.

۞۞۞

  Rozpoczął się już grudzień. Z tego, co wiedziałam, to Hogwartczycy na bale bożonarodzeniowe chodzić mogą właśnie od trzeciego roku - my, oczywiście, wybierałyśmy się na takowy. Chociaż... nie jestem pewna. Chyba nie pójdę. A może tak? Nie... Tak... Nie... Tak... Dobra, nie wiem. W każdym razie, dziewczyny pewnie już wiedzą, z kim się na niego udadzą, ja jak znajdę partnera to tam może zawędruję.
  Dziewczyny, gdy na śniadaniu dyrektor to ogłosił, pisnęły z uciechy. Ja nie wiedziałam, co w tym fajnego... chociaż, może? Tylko parę razy w roku mogą zrobić się na bóstwo, i to tak, aby wszystkim - nawet im - szczęki opadły...
  Ale jeśli pójdę na bal, będę musiała zrezygnować z odwiedzin rodziców... w końcu jest w trakcie przerwy świątecznej.
-Dobra, raz się żyje! - pomyślałam. Bo chyba mogłam zostać sobie raz na święta w Hogwarcie?

۞۞۞

 Nim zdążyłam się obejrzeć, minęły dwa tygodnie. Podczas nich nie działo się zbyt wiele -  uczniowie się uczyli, a Huncwoci w spółce z Irytkiem im w tym przeszkadzali. Jednak tego dnia szczególnie wśród dziewczyn w Hogwarcie czuć było podniecenie - dzisiaj był ostatni wypad do Hogsmeade przed balem, więc trzeba było kupić sukienki, buty, biżuterię itd. Ja, za namową dziewczyn, poszłam także do sklepu z magicznymi kosmetykami - to była nasza pierwsza pozycja. Następnie udałyśmy się do budynku, w którym można było kupić przeróżne ubrania - do Brylancika.
  Szybko spostrzegłam, komu, a raczej czemu zawdzięczał swoją nazwę. Otóż, gdy weszłyśmy w poboczną dróżkę ruszając do tego obiektu, którego położenie znają oprócz nas chyba tylko mieszkanki Hogsmeade, zobaczyłyśmy budowlę w kształcie ogromnego, oszlifowanego brylantu. Gdy wgramoliłyśmy się do niej, przywitała nas właścicielka - jedyna jego pracowniczka. Była szczupłą kobietą o średnim wzroście, blond włosach i hipnotyzującym spojrzeniu błękitnych oczu.
-Witam, dziewczynki. Jestem Marta Lovegood*, czego byście sobie życzyły?
-Chciałybyśmy znaleźć sobie jakieś sukienki na bal.
-Na bal powiadacie? Znajdzie się coś. - uśmiechnęła się do nas.
  Gdy minęło pół godziny, Ann i Dorcas znalazły sobie kreacje. Dori zdecydowała się na granatową bez ramiączek, która sięgała jej do połowy uda, zaś Ann wzięła prostą, czerwoną sukienkę do kolan. Po chwili i jedna z bliźniaczek - Aurora - także wygrzebała sobie pomarańczowożółte okrycie także sięgające do kolan, które przecinał czarny pasek. Niedługo po tym i Angela zaczęła wzdychać nad kremowożółtą suknią do połowy łydek ze wstążką zawiązaną w kokardę w kolorze czerni, a Rose wybrała sobie ciemnofioletową suknię na ramiączkach. Tylko ja nie mogłam znaleźć czegoś, co by mi się spodobało.
-Dziecko drogie, chodź, chyba mam coś dla ciebie - właścicielka sklepu zaciągnęła mnie do magazynu za ladą i z jednego pudła wyciągnęła przepiękną, zieloną suknię ze złotymi dodatkami ciągnącą się po ziemi.
-O boże... - westchnęłam patrząc na nią z zachwytem.

-To najprawdziwsza dziewiętnastowieczna suknia, z czasów Wiktoriańskiej Anglii. Jedyna taka na całym świecie... gdzieś powinnam mieć też do niej kapelusz... - kobieta zaczęła grzebać po kartonach. - o, proszę, tu jest. - pokazała mi nakrycie głowy, którego głównym elementem były róże.
-Ile to kosztuje? - spytałam obawiając się kosmicznej wręcz ceny.
-Dla ciebie za darmo. Wiesz, pasuje ci ona do oczu... - zaczęła.
-Ale jak to za darmo? Przecież ona pewnie jest bardzo cenna... - przerwałam jej.
-Oh, oj tam, oj tam. Masz, dziecino, nie narzekaj. - uśmiechnęła się do mnie ciepło.
-Dziękuję... - powiedziałam niepewnie i ruszyłam ją przymieżyć.
Leżała na mnie idealnie. Nie myślałam sekundy dłużej i po prostu ją wzięłam.

۞۞۞

-Hej... Lily - zagadnął mnie na którejś przerwie Puchon.
-Cześć... William - odpowiedziałam zdziwiona.
-No... ten... no... poszłabyś ze mną na bal? - zapytał szybko.
-Dobra - uśmiechnęłam się do niego.
-To będę na ciebie czekał przy waszym PW - powiedział.
-Okay. Mogę mówić do ciebie Willy? Tak jest... milej.
-Oczywiście.
-To do zobaczenia!
-Cześć.
Zdziwiona, ale i ucieszona, ruszyłam na kolejną lekcję, jednak nie dane było mi dojść pod salę w spokoju.
-Evans, umówisz się ze mną? - spytał ten kretyn, Potter.
-Nie...
-A pójdziesz ze mną na bal? - czyżby ten idiota miał na to jakąkolwiek nadzieję?
-Po pierwsze, to nigdy bym z kimś tak głupim jak ty nigdzie nie poszłam, a po drugie, to jestem już zajęta.
-Ale jak to? - zapytał zszokowany.
-A tak to, i nie powinno cię to interesować, tak więc spadaj, Potter. - minęłam go i wreszcie poszłam na zajęcia.

۞۞۞

*Marta Lovegood - babcia Luny. Zmarła, gdy mama przyjaciółki Harry'ego, a jej córka miała 12 lat.

Wiem, wiem, króciutko... ale nie dość, że nie miałam weny, to jeszcze czas mi mijał, jakby dzień był jedną godziną. Arghh. W każdym razie, cieszcie się, że macie cokolwiek i czekajcie do następnej noci ;p