28,5. Idziemy na bal i Dzień Dobroci Dla Zwierząt cz. 2

  Po jakimś czasie zeszłam z Potterem z parkietu. Mniej więcej parę minut przed tym Willy poszedł tańcować z jakąś blondynką, tak więc okularnik zaczął do mnie startować...eh, marny jest jego los.
-Liluś?
Zareagowałam tak, jakby nic nie mówił, czym chciałam dać mu do zrozumienia, że nie ma prawa mnie tak nazywać. Co za gumochłon... Chyba nic sobie z tego nie zrobił!
-Skoro mamy ten dzień dobroci, czy coś takiego, to poszłabyś ze mną na błonia? - zrobił "słodkie oczka" jak jakiś kretyn.
-No dobra, ale wiedz, że nie nazywam się ,,Liluś'', tylko L-I-L-Y! No, chyba, że nie możesz spamiętać imion wszystkich dziewczyn, które się tobie po prostu oparły, to rozumiem. A pójdę z tobą tylko po koleżeńsku.
-Okay.

۞۞۞

Filch z jego kotką pilnował, czy uczniowie nie zbroją czegoś na balu, tak więc najtrudniejszym etapem do przejścia były drzwi. Jedak gdy woźny zaczął mówić do pani Norris, już wiedzieliśmy, że możemy przejść - to zwierze było dla niego najważniejsze, i teraz zwracał uwagę tylko na nie.
  Po przechadzce po korytarzach Hogwartu stanęliśmy przed wielkimi, dębowymi wrotami. Potter pchnął je lekko. Zaskrzypiały, po czym...
  Ściągnęłam kapelusz. Moje stopy w butach na  obcasie stanęły na miękkiej trawie. Nogi mnie już od nich bolały, więc je zdjęłam. Na niebie, choć początkowo w WS tego nie zauważyłam, migało do nas miliony gwiazd. Choć była zima i mróz nas już dopadł, to jednak śnieg jeszcze nie raczył nam pokazać swojego oblicza.
  Ruszyliśmy w milczeniu w stronę jeziora. Gdy usiedliśmy na wielkiej kłodzie, która osadzona była tuż przy wodzie, rozczochraniec odezwał się.
-Liluś, kocham cię.
-Eh... James - zdecydowałam się zignorować słowo ,,Liluś'' i być dla chłopaka łagodniejsza niż zwykle.- proszę... znajdź sobie kogoś, kto będzie odwzajemniał twoje uczucia. Nie jesteśmy siebie warci i...
-Wiem, że jesteś o wiele więcej warta ode mnie... - zaczął.
-Nie, nie to miałam na myśli! Chodziło mi o to, że w żaden sposób do siebie nie pasujemy - przerwałam mu.
-Wiesz... przeciwieństwa się przyciągają - uśmiechnął się tak... tak... huncwocko. Nie rozumiem tych uśmiechów i... nie lubię.
-Ale to jest wyjątek, rozumiesz? - troszeczkę się wkurzyłam.
-A ja mam przeczucie, że to wcale nie jest wyjątek...
-Ale jest - złość powoli zaczęła napływać do mojego tak mało odpornego na nią serduszka. - Więc grzecznie proszę, Potter, zostaw mnie w spokoju, bo dalej już nie będzie tak grzecznie. Zresztą, miłość w wieku trzynastu lat nie istnieje...
-Czternastu - poprawił ją chłopak. - Skończyłem w czerwcu. Nie pamiętasz?
-No tak, w końcu z dziewczynami musiałyśmy was odprowadzać do SS, bo skończyły nam się zapasy, tak nawiasem mówiąc przeze mnie robionego eliksiru wytrzeźwiającego. Żeby to już w tym wieku...
-To byłyście wy!? - prawie krzyknął. - ja nic z tego nie pamiętam. Ale tylko nas?
-Wy byliście, że tak powiem, na końcu kolejki. Akurat Remus dostał resztkę, a i tak był najmniej wstawiony... więc na niego idealnie starczyła. Wy, niestety, musieliście przechodzić we trójkę okropne skutki kaca - pokazała mu język.
Podrapał się po głowie.
-Nie wiedziałem, że jesteś taka mściwa...
-Bo nie jestem! - fuknęła na niego. - nie moja wina, że ostatni chcieliście wytrzeźwieć.
-Ale, no bo...
-Ale, no bo... - przedrzeźniałam go.
-Dobra, koniec. Koniec!
-Hmm, i jeszcze po drodze puściłeś pawia...
-Koniec!
-I śpiewaliście z Blackiem serenady miłosne - ty do mnie, on do Dori. Czego to nie robi człowiek, gdy jest pijany...
-Koniec! - wkurzył się lekko Potter.
-No, pierwszy raz w życiu to nie ja, a ty się wkurzasz. Moje kondolencje - uśmiechnęłam się złośliwie.
-Ehh... Lily, umówisz się ze mną? - wyszczerzył zęby.
-Nigdy, przenigdy! - zaśmiałam się, jednak po tym spoważniałam. - nigdy, przenigdy.
-Jeszcze mi się uda.
-No dobra, nie chce mi się tego ciągnąć. Może wrócimy już do zamku? - spytałam się.Z
-Spoko. Tylko, wiesz, nie chce mi się już iść na bal.
-Mi też. Czyli do wieży - rzekłam.
-Czyli do wieży - potwierdził.
  Ruszyliśmy. W międzyczasie założyłam buty. Nagle, w połowie drogi do zamczyska James zatrzymał się. W odpowiedzi na moje pytające spojrzenie rzekł:
-Nigdy jeszcze nie widziałem tylu gwiazd na niebie.
-Hmm? - spojrzałam ku migającym światełkom. - rzeczywiście... jest przepięknie... ale chodźmy już, dobra?
-Yhym.
Impreza nadal trwała, więc nie mieliśmy zbyt dużych problemów z dojściem - jedyną przeszkodą było to, że nogi mnie zaczęły boleć po jakimś czasie... ale co się dziwić, jeśli nasza wieża jest w jednym z wyższych punktów Hogwartu?
 W pewnym momencie stanęłam.
-Mogę chwilę odpocząć? Jestem chyba trzeci raz w życiu w szpilkach, dodatkowo mam suknię, która się ciągnie po ziemi i o wszystko zahacza, dodatkowo nogi mnie bolą...
-Mogę cię wziąć na ręce - zaoferował się rozczochraniec.
-Wiesz, nie, dzięki... - nie zdążyłam dokończyć, bo Potter już wchodził po kolejnych stopniach, niosąc mnie przy okazji.
-Odmowy nie przyjmuję.
-Puść mnie, albo...
-Albo co?
-Albo, jak już będę prefektem, dam ci miesięczny szlaban!
-Pff.
-Dwumiesięczny.
  Okularnik postawił mnie niechętnie na ziemi.
-Jakoś dojdę. A na razie, to może zacznijmy iść? - spytałam.
-Okay.
  Gdy już byliśmy w PW, a ja wspinałam się po schodkach do dziewczęcych dormitoriów, James nagle powiedział:
-Wiesz, gdy się uśmiechasz to ci się tak zabawnie twój śliczny nosek marszczy.
-Hę?
-Już nic.
Ze zdezorientowaną miną weszłam do mojej sypialni.

۞۞۞

Lily i James, siedzący na kłodzie przy jeziorze.



Hello! Postanowiłam dać wcześniej, a co ja będę, wenę miałam to macie.